பாலைவனச் சோலை

பாலைவனச் சோலை

காணும் தூரமெங்கும்
வெம்மை காடுகள்.


ஒளிந்துகொள்ள
பொந்து தேடும்
அரவம்.

நிழல் தேடி
தன் நிழலில் நிற்கும்
ஓணான்.
உறவுகள் எவருமில்லா
சோகத்தில் ஓலமிடும்
பறவை.

நீரற்று போனாலும்
பசுமை மாறா
கள்ளி.


கொம்பு பற்றிய
என் கரங்களில்
குருதி.

வசந்தம் வாரா
பாலைவனத்தில்
காத்திருக்கிறேன்!


என்றாவது பூக்கும்
அந்த மஞ்சள் மலர்!!

உன்னையே
ஞாபகப்படுத்துகிறாள்
சீட்டி பாவடையில்
மிட்டாய் கடிக்கும்
எதிர்வீட்டு சிறுமி

உன்னையே
ஞாபகப்படுத்துகிறாள்
இடிமன்னர்களை
லாவகமாய் தவிர்க்கும்
அந்த பேருந்து பெண்

உன்னையே
ஞாபகப்படுத்துகிறாள்
மல்லிகை நடுவே
ஒற்றை ரோஜா சூடும்
என் அலுவலக தோழி

உன்னையே
ஞாபகப்படுத்துகிறாள்
உதடு கடித்து
பின் மெல்ல நகும்
என் மனைவி

உன்னையே
ஞாபகப்படுத்துகிறாள்
தனக்கான காதல் கடிதத்தை
என்னிடம் படித்துக்காட்டும்
என் மகள்

உனக்கும் எவரேனும்
ஞாபகப்படுத்துகிறார்களா
என்னையும் எனது காதலையும்

உதிரி பூக்கள்

பசுமை விரும்பி

பட்டதை மட்டும் வெட்டும்
பசுமை விரும்பி!
சுள்ளி பொறுக்கும்
சிறுமி!!

முத்துகள்

ரோஜா
இதழ் விரித்தால்
மகரந்தம் தானே!
உனக்குள் மட்டும்
எப்படி முத்துகள்?

வீணையடி நீஎனக்கு

மீட்டும் வேளை
விரல் அறுந்தும்
வலியில்லை!
வீணையாய் நீ!!